Ks. Franciszek Blachnicki
"KAŻDY Z NAS NOSI W SOBIE PYTANIE"
Każdy z nas, ja i ty, i my wszyscy nosimy w sobie pytanie: jak dostąpić zbawienia? Najważniejsze, a może jedyne pytanie naszego życia. Tym się różnimy od wszystkich istot żyjących, że ciągle czegoś szukamy, ciągle o coś pytamy. Jesteśmy istotami szukającymi, pytającymi i dlaczego tak jest? Dlatego, że nosimy w sobie pragnienie życia i szczęścia. Chcemy żyć pełnią życia, a tymczasem to życie i szczęście ciągle jest zagrożone, ciągle nam czegoś brak. W różnych, codziennych sytuacjach możemy sami siebie wybawić od jakiegoś braku przy pomocy naszych zdolności, własnego wysiłku. Ale wcześniej, czy później stajemy w obliczu pytania nie o zbawienie cząstkowe, ale o zbawienie jakieś pełne, ostateczne. Chodzi w końcu zawsze o to, żeby być wybawionym od poczucia bezsensu naszego życia. Życie zaś pozbawione jest wtedy sensu, jeżeli kończy się śmiercią. Śmierć czyni nasze życie bezsensownym.
Zbawić człowieka oznacza ostatecznie wybawić go od śmierci. Zbawienie, więc znaczy tyle, co życie wieczne, życie pełne, niezagrożone śmiercią. Wszystko, co prowadzi do takiego życia, nadaje naszemu życiu sens. Z takiego pojęcia zbawienia w znaczeniu pełnym, ostatecznym wynika, że zbawić człowieka może tylko Bóg, bo tylko Bóg jest pełnią życia. Człowiek zawdzięcza swoje życie Bogu, człowiek żyje dzięki Bogu. Dlatego tylko Bóg może wybawić człowieka od śmierci i dać mu życie po śmierci, dać mu życie wieczne, czyli zbawienie. Nieszczęściem człowieka natomiast jest to, co go oddziela od Boga, od źródła życia.
To, co oddziela człowieka od Boga, zrywa z Nim łączność, nazywa się grzechem. Grzech powoduje śmierć, bo odrywa człowieka od Boga, od źródła życia. Dlatego zbawienie polega ostatecznie na wybawieniu człowieka od grzechu i śmierci. Tylko Bóg jest więc zbawicielem w prawdziwym i ostatecznym znaczeniu tego słowa, bo tylko On może wybawić człowieka od grzechu i śmierci. Dlatego tylko On może człowiekowi dać poczucie sensu wszystkich wydarzeń oraz życie pełne radości i szczęścia. On tylko może dać człowiekowi wypełnienie tych wszystkich dobrych starań i dążeń, które w języku wszystkich religii nazywa się niebem.
Bóg rzeczywiście zbawia człowieka. Świadczy o tym Biblia, księga zawierająca historię zbawienia, Boży plan zbawienia i jego realizacje w kolejnych etapach. Biblia szczególnie mówi o ostatecznej realizacji Bożego planu zbawienia, świadczącego o miłości Boga względem człowieka.
Dokonało się to przez zesłanie drugiej osoby, jednorodzonego Syna Bożego, Słowa przedwiecznego dla zbawienia człowieka, jak mówi św. Paweł w liście do Galatów: "Gdy jednak nadeszła pełnia czasów, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali prawu" (Gal 4;4). "Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy kto w Niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne" (Jan 3;16). Ten Syn Boży stawszy się człowiekiem dla nas ludzi i dla naszego zbawienia przyjął imię, Jezus, to znaczy Bóg zbawia. Tak mówi do Józefa... "porodzi syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów" (M 1;23). Nazywa się On także Emanuel, to znaczy Bóg z nami.
On przeszedł po to, aby owce miały życie i miały je obficie. On przyniósł ludziom odpuszczenie i żywot wieczny, on przyszedł rozwiązać wszystkie problemy dręczące człowieka i On woła: "Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a ja was pokrzepię" (Mt 11;28), albo też w innym miejscu: "Jeżeli, ktoś jest spragniony, a wierzy we mnie, niech przyjdzie do mnie i pije, Jam jest chleb życia, kto do mnie przychodzi nie będzie łaknął".
Jezus jedyny zbawiciel świata, odtąd musimy powtarzać za świętym Piotrem: "Panie do kogóż pójdziemy, Ty masz słowa życia wiecznego" (J 6;68). "Odtąd nie ma w żadnym innym zbawienia. Bo nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni" (Dz 4;12). Skoro nie ma w żadnym innym zbawienia, powstaje dla nas nowe pytanie, jedyne i najważniejsze: w jaki sposób możemy przyjąć to zbawienie i stać się jego uczestnikami? Święty Jan mówi "Kto ma Syna, ten ma życie wieczne (I J 5;13).
Co to jednak znaczy mieć Syna? Jest rzeczą oczywistą, że tylko On sam Jezus może określić sposób w jaki możemy Go mieć. On jest bowiem Bogiem, on nie może być przez nas wzięty w posiadanie na sposób rzeczy, przedmiotu, poprzez tylko odpowiednie działanie podjęte z naszej strony. On może dać siebie w sposób wolny, dlatego że On sam chce. On tylko może określić w jaki sposób możemy to Jego ofiarowanie się nam przyjąć.
Otóż Pismo święte w sposób jednoznaczny, nie pozostawiający żadnych wątpliwości wielokrotnie określa w jaki sposób możemy mieć Jezusa, aby mieć zbawienie i życie wieczne. Wielokrotnie sformułowane jest prawo: kto wierzy, będzie zbawiony. Żydzi w Kafarnaum pytają Jezusa "Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boże" (J 6;28). Jezus odpowiada; "Na tym polega dzieło zamierzone przez Boga, abyście uwierzyli w tego, którego On posłał" (J 5;24). Wiele razy Chrystus zapewnia uroczyście: "zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne". Do Marty, siostry Łazarza, która się skarży: "Panie gdybyś tu był, nie umarł by mój brat", Jezus mówi "Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem, kto żyje i wierzy we Mnie nie umrze na wieki, wierzysz w to?" (J 11;25). Tym, którzy wierzą Chrystus przynosi uzdrowienie, odpuszczenie grzechów i życie wieczne. Na podstawie tych wszystkich wypowiedzi Jezusa święty Paweł może zdecydowanie nauczać w liście do Rzymian: "ale teraz jawna stała się sprawiedliwość Boża, niezależna od prawa, poświadczona przez prawo i proroków. Jest to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa za wszystkich, którzy wierzą, bo nie ma tu różnicy, wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, a dostępują usprawiedliwienia za darmo, z Jego łaski przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie. Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi" (Rz 3;19-24).
Człowiek osiąga usprawiedliwienie przez wiarę, niezależnie od pełnienia nakazów prawa. Jasno dowiadujemy się, że aby dostąpić zbawienia, trzeba uwierzyć w Jezusa, jedynego zbawiciela. Ale jeszcze musimy dokładniej powiedzieć, w co mamy uwierzyć o Jezusie?
Jezus jest Synem Bożym, który przyszedł na Ziemię, aby nas zbawić, aby umrzeć za nasze grzechy na krzyżu, w celu zadośćuczynienia za nasze grzechy. Jezus zapłacił karę, którą my powinniśmy płacić za nasze grzechy. On dał nam odpuszczenie grzechów i życie wieczne jako dar nie zasłużony przez nas, wypływający jedynie z miłosierdzia Bożego, dar będący dla nas absolutną łaską, czymś darmowym, co musimy tylko przyjąć przez wiarę.
Właściwym przedmiotem wiary chrześcijańskiej według Ewangelii jest zbawienie jako dokonane dzieło przez Boga w Jezusie Chrystusie, ofiarowanie nam jako łaska, którą przyjmujemy z wiarą.